တရားဟောရာကျမ်း ၁
၁။ မောရှေမိန့်မှာချက်၊ ပြည်တော်ဝင်ခါနီး (အခန်း ၁–၄)
(က) နိဒါန်း (၁:၁–၅)
၁:၁–၂ တော ၂၂:၁ ပါ မောဘလွင်ပြင်၌ တပ်စခန်းချခြင်းဖြင့်တရားဟောရာကျမ်း စာမျက်နှာ ဖွင့်လှစ်သည်။ ၁:၁ တွင်ဣသရေလတို့ ရောက်ရှိသော နေရာသည် သုဖမြို့တစ်ဖက်တောကြီးလွင်ပြင်ဟု ဆိုသည်။ ထိုကျမ်းစကားအရ မောဘလွင်ပြင်သည် တောင်ဘက်တွင် အတ္တဘာပင်လယ်ကွေ့ဟု လူသိများသော ပင်လယ်နီအထိ ကျယ်ပြန့်သည်။ ဟောရဗိ (သိနာတောင်)မှ စိရတောင်၊ ကာဒေရှဗာနာမှ ခါနန်ပြည်ခရီးသည် ဖြတ်လမ်းတည့်တည့်ဖြင့် သွားလျှင် (၁၁)ရက်ခရီးသာရှိသော်လည်း ဣသရေလတို့သည် (၃၈)နှစ်တိုင်တိုင် ကန္တာရတော်ထဲ၌ မျက်စိလည်သဝေထိုးနေကြသည်။
၁:၃–၅ အဲဂုတ္တုပြည်မှ ထွက်လာပြီးနောက် နှစ်လေးဆယ်မြောက်၌ ခါနန်ပြည်သို့ ဝင်ခါနီးတွင် မောရှေက ဣသရေလတို့အား မိန့်မှာခဲ့သည် အာမောရိဘုရင်ရှိဟုန်မင်းနှင့် ဗာရှန်ဘုရင်ဩဃမင်းတို့ နှစ်ပါးကို တိုက်ခိုက်အောင်မြင်ပြီးစချိန် (တော ၂၁)ဖြစ်သည်။
(ခ) ဟောရမ်မှကာဒေရှသို့ (၁:၆–၄၆)
၁:၆–၄၆ အခန်း ၁:၆ မှ ၃:၂၈ သည် ဖြတ်သန်းလာခဲ့သော အတိတ်ခရီး၊ သိနာတောင်မှ မောဘလွင်ပြင်ခရီးစဉ်ကို သမင်လည်ပြန်ကြည့်ရှုခြင်း ဖြစ်သည်။ တောလည်ရာကျမ်းတွင် အသေးစိတ်ရှုမြင်ခဲ့ကြပြီးဖြစ်သောကြောင့် ဤကျမ်းချက်သည် ခြုံငုံ၍ ပြန်လည်ရှင်းပြပါမည်။ ဘုရားသခင်က ဣသရေလလူတို့အား အဲဂုတ္တုပြည်မှ ဆွဲထုတ်၍ ရေကြည်ရာ မြက်နုရာ ကတိတော်မြေသို့ တောပြောင်းခိုင်းသည်။ ထိုပြည်ကို အပိုင်စား ခိုင်းသည် (ငယ် ၆-၈)။ စီရင်အုပ်ချုပ်စိုးမိုးခိုင်းသည် (ငယ် ၉-၁၈)။ သိနာတောင်မှ ကာဒေရှဗာနာသို့ ရောက်ရှိကြသောအခါ ကတိတော်မြေသို့ ထောက်လှမ်းရေးသူလျှိုလေ့လာရေး လွှတ်ခိုင်းသည်။ အချို့က မသွားသင့်ကြောင်း ငြင်းဆိုကြသည် (ငယ် ၂၂-၄၆)။ ထို့ကြောင့် အဲဂုတ္တုပြည်မှ ထွက်ခွာလာကြစဉ် အသက်(၂၀)ရှိသော ယောက်ျားများအနက် ဆက်သွားသင့်သည်ဟု ယုံကြည်မှုရှိသော ကာလက်နှင့်ယောရှုတို့ နှစ်ယောက်မှတပါး အခြားသူများပြည်တော်သို့ ဝင်ခွင့်မရကြ (ငယ် ၃၄-၃၈)။