ဓမ္မသစ်ကျမ်း
(ဃ) ကလေးသူငယ်များနှင့်သားများ (၄:၁–၁၆) ၄:၁–၂ ဤနေရာတွင် ကြွယ်ဝချမ်းသာသောဖခင်က သားသမီးများကို အမွေပေးခြင်းပုံဥပမာ ရှင်းပြထားသည်။ ထိုသားသည် အရွယ်မရောက်သေးသရွေ့ကာလ ပတ်လုံး အမွေခံယူပိုင်ခွင့်မရှိ။ ကျွန်သဖွယ်နေရသည်။ အရွယ်မရောက်သောအခါမှသာလျှင် တရားဝင်အမွေခံယူပိုင်ခွင့် ရှိသည်။ လတ်တလော၌ စိတ်ကြိုက်စီရင်ပိုင်ခွင့် မရှိ။ အမွေထိန်း၏အုပ်ချုပ် မှုအောက်၌ နေရသည်။ သို့သော် အမွေလက်ခံဆုံးရှုံးခြင်းမရှိ။ ၄:၃ ထိုအစဉ်အလာသည် ယုဒလူမျိုးများ၏ ထုံးတမ်းအစဉ်အလာဖြစ်သည်။ အရွယ်မရောက်သော...
၅:၁ အခန်းကြီး(၄)၏ နောက်ဆုံးကျမ်းပိုဒ်တွင် ယုံကြည်သူများသည် လူလွတ်များဖြစ်သည်ဟု ဆိုထားသည်။ ထိုလူလွတ်၏ အသက်တာကို သွန်သင်သည်။ ပညတ်တရားနှင့်ကျေးဇူးတော်၏ ကွာခြားပုံကို ရှင်းပြသည်။ ပညတ်တရားက လွတ်လပ်မှုလိုချင်လျှင် လွတ်လပ်မှုကိုရှာပါဟုဆိုသည်။ ကျေးဇူးတော်ကမူ ”ခရစ်တော် အသေခံကတည်းက သင်လွတ်လပ်သွားပြီ၊ သို့ဖြစ်၍ လွတ်လပ်သူအဖြစ် ရပ်တည်လော့၊ နောက်တဖန် ကျွန်အဖြစ်မခံနှင့်” ဆိုသည်။ ပညတ်တရားသည် လမ်းပြသော်လည်း ကူးတို့ ရောက်အောင် လိုက်မပို့။...
၆:၁ မင်္ဂလာတရားနှင့်ပြည့်စုံသော ကျမ်းချက်ဖြစ်သည်။ အပြစ်ကျူးလွန်နေသော ယုံကြည်သူကိုတွေ့ရှိပါက အခြားညီအစ်ကိုခရစ်ယာန်များက ဝိုင်းဝန်းမထူရမည့်အကြောင်းဖြစ်သည်။ ထိုမင်္ဂလာတရားသည် ပညတ်တရားနှင့် တခြားစီဖြစ်သည်။ ပညတ်တရားမှာမူ ကိုယ်ဖြစ်ကိုယ်ခံဖြစ်သည်။ မကောင်းမှု တစုံတစ်ခုပြုလုပ်မည် ဆိုသည်မှာ ပြစ်မှုတစ်ခု ကျူးလွန်မည့်ကိန်းတွေ့နေလျှင် တားဆီးကူညီဖို့ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ကူညီခြင်းသည် ဝိညာဉ်တော်နှင့်ပြည့်စုံသော ခရစ်ယာန် အသက်တာဖြစ်သည်။ ဇာတိခရစ်ယာန်သားမူကား သူတပါးအကျိုးလိုလားခြင်းကို မပြုတတ်။ မိမိနှင့်မသက်ဆိုင်သကဲ့သို့ ဖာသိဖာသာနေတတ်သည်။ သူတပါးအခက်အခဲကို လျစ်လျူရှုတတ်သည်။ ထိုဆင်းရဲဒုက္ခဘေးအန္တရာယ်မှ...