နိဒါန်း “ပျော်ရွှင်ခြင်း၏ စန်းထမှ၊ သေဆုံးခြင်း၏ ကြေကွဲမှု အတိုင်းအဆကို နားမလည်ခဲ့ပါ။ အောင်မြင်ခြင်းနှင့် ဆုံးရှုံးခြင်းမျှသာ ထင်ခဲ့သည်။ ဤကျမ်းမှလွဲ၍ ဘဝကို အနိုင်မခံ၊ အရှုံးမပေးစတမ်း ဝိညာဉ် အလင်းတန်းပေး နိုင်ပေးနိုင်သော အခြားကဗျာရှာတွေ့မည်မထင်။” E.C. Stedman ၁။ စံတော်မိဝိသေသလက္ခဏ ကျမ်းစာသည် သမ္မာကျမ်းစာ တစ်အုပ်လုံးတွင် အလွန်ထူးခြားသော ကျမ်းစာစောင်ဖြစ်သည်။ အကြောင်းအရာပါသမျှသည် လူတိုင်းနှင့်ရင်းနှီး တွေ့မြင်နေကြ...
၁။စကားချီး။နေရောင်အောက်ရှိသမျှသည်အချည်းနှီး(၁:၁–၁၁) ၁:၁ကျမ်းရေးသူက သူ့ကိုယ်သူ ဓမ္မဆရာ၊ ဒါဝိဒ်၏သားတော်၊ ယေရုရှလင် ဘုရင်အဖြစ် မိတ်ဆက်ထားသည်။ ဓမ္မဆရာဟူသော စကားရပ်သည် စိတ်ပါဝင်စားစရာ ဖြစ်သည်။ ဟေဗြဲဘာသာဖြင့် “Koheleth”ဖြစ်၍ “ခေါ်ဆောင်သူ” “စုဝေးသူ”ဟု အနက်ရသည်။ ဂရိဝေါဟာရ “ekklesiates”သည်လည်း အစုအဝေး ကမကထ ပြုလုပ်သူဟု အနက်ရသည်။ ထိုစကားလုံးကိုယူ၍ “စုစည်းသူ၊ စည်းဝေးစေသူ၊ စကားပြောသူ၊ မိန့်ခွန်းချွေသူ၊ ပြောရေးဆိုခွင့်ရှိသူ၊ ဓမ္မဆရာ”ဟု...
(ခ) ပျော်ရွှင်ခြင်း၊ ဂုဏ်သိက္ခာနှင့်ကြွယ်ဝခြင်းသည် အချည်းအနှီး (အခန်း၂) ၂:၁ စိတ်သာယာခြင်းဘက်သို့ စောင့်ကြည့်၍ ဘဝအဓိပ္ပါယ်ထပ်ရှာပါသည်။ ဘဝကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် အသက်ရှင်နေလျှင် လုံလောက်သည်မဟုတ်လား ဟု တွေးမိသည်။ ပျော်ပျော်နေ သေခဲမဟုတ်လား။ စိတ်သာယာခြင်း ဆိုသည်မှာ ကိုယ်ကာယ လိုချင်တပ်မက်သောအရာများ လိုချင်တောင့်တသည် အချိန်တွင် ပြည့်စုံခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ သို့ကြောင့် ပျော်ရွှင်မှုကိုရှာမည်။ ထိုပျော်ရွှင်မှုများထဲ ၊နောက်ထပ် လိုအပ်သည်များ...