ဓမ္မဟောင်းကျမ်း
(ခ) ဖြောင့်မတ်သောဘဝကောင်းစားခြင်း (၁၆:၁–၂၂:၁၆) ၁၆:၁ ပထမပိုင်း အပိုဒ်ငယ် (၁၁)ခုတွင် ထာဝရဘုရား၊ (ယေယောဝါဘုရား)၏ နာမတော်ကို (၉)ကြိမ် သုံးနှုန်းထားသည်။ အလုပ်တစ်ခုကိုလုပ်ကိုင်ရန် စိတ်ကူးအကြံအစည် ရှိခြင်းသည် လူ့ဝတ္တရား ဖြစ်သည်။ သို့သော် လူ့အကြံအစည်နှင့် စကားများကို အုပ်စိုးသူသည် ဘုရားသခင် ဖြစ်သည်။ လူကကြံစည်တွေးဆ၍ ပြီးမြောက်အောင် ဘုရားသခင်က ပံ့ပိုးပေးသည်။ ဗာလမ်သည် ဣသရေလလူမျိုးကို...
၁၇:၁ တောင်းအပြည့်ထည့်ထားသော မသဒ္ဓါရေစာယဇ်သက္ကာခဲဘွယ်တော်တန်းများကို စားသုံးခြင်းထက် သဒ္ဓါကြည်လင်စွာရသော အစားတလုပ်သည် ပို၍စားကောင်းသည်။ စိတ်နှလုံးခန္ဓာကိုယ်အား ကျန်းမာစေပါသည်။ ၁၇:၂ ပညာရှိသော အစေခံကျေးကျွန်သည် အရှက်ရစေသောသားထက် မျက်နှာရတတ်သည်။ ထိုသုတ္တံစကားအတိုင်းပင် ရှောလမုန်၏ ပညာရှိအစေခံ ယေရောအောင်သည် ဣသရေလလူမျိုးနွယ်(၁၀)စုကို အုပ်စိုး၍ ရှောလမုန်၏သားအရင်း ယေရောဗောင်သည် လူမျိုးနွယ်စု (၂)ခုသာ အုပ်ချုပ်ရသည်။ ပညာရှိသောအစေခံ ကျွန်များသည်လည်း သားများနှင့်တန်းတူ အမွေဆက်ခံခွင့် ရလေ့ရှိကြသည်။...
၁၈:၁ ဤသုတ္တံစကားသည် လေးနက်ကျယ်ပြန့်လှသဖြင့် အဓိပ္ပါယ်အမျိုးမျိုး ဖွင့်ဆိုကောက်ယူကြသည်။ သူတပါးနှင့်မရောနှောသောသူသည် မိမိစေတနာအလိုရှိသည့်အတိုင်း ရှာဖွေ၍ ပညာရတာနာ အမျိုးမျိုးကို စူးစမ်းမွှေနှောက်တတ်၏။ ထိုသူသည် အခြားသူများနှင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ခြင်းမပြုဘဲ၊ တကိုယ်တော်စူးစမ်းရှာဖွေခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ နေရာအနှံ့အပြားတွင် နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးဖြင့် အားကြိုးမာန်တက် ပညာရှာစားသူများ ဖြစ်သည်။ R S V ကျမ်းမူနှင့် အနည်းငယ်ကွဲလွဲသည်။ “မိမိတကိုယ်တည်း ထူးထူးဆန်းဆန်း ပညာရှာဖွေ လေ့လာသူများသည်...