ဓမ္မဟောင်းကျမ်း
၇။ လေမွေလမင်းကြီး၏ မယ်တော်ပြောသောသုတ္တံစကား (၃၁:၁–၉) ၃၁:၁ လေမွေလမင်းအကြောင်းကို မသိရ။ နာမည်၏ အနက်အဓိပ္ပါယ်မှာ “ဘုရားသခင်သို့ ရည်စူးခြင်း” သို့မဟုတ် “ဘုရားသခင်၏ပိုင်ဆိုင်ရာ”ဖြစ်သည်။ အရေးကြီးသောအချက်မှာ ပညာရှိသော သူသည် မိခင်၏ ဆုံးမစကားအား မြေဝယ်မကျ နားထောင်ပုံ ဖြစ်သည်။ ၃၁:၂ မွေးသမိခင်က ရင်မှဖြစ်သောဩရဿသားအပေါ် အမြတ်တနိုး တန်ဖိုးထားပုံကို တွေ့ရမည်။ “သားရယ်မည်သို့ပြောလိုက်ရမည်နည်း၊ ဉာဏ်ပညာတော်ရှိသမျှကို...
နိဒါန်း “ပျော်ရွှင်ခြင်း၏ စန်းထမှ၊ သေဆုံးခြင်း၏ ကြေကွဲမှု အတိုင်းအဆကို နားမလည်ခဲ့ပါ။ အောင်မြင်ခြင်းနှင့် ဆုံးရှုံးခြင်းမျှသာ ထင်ခဲ့သည်။ ဤကျမ်းမှလွဲ၍ ဘဝကို အနိုင်မခံ၊ အရှုံးမပေးစတမ်း ဝိညာဉ် အလင်းတန်းပေး နိုင်ပေးနိုင်သော အခြားကဗျာရှာတွေ့မည်မထင်။” E.C. Stedman ၁။ စံတော်မိဝိသေသလက္ခဏ ကျမ်းစာသည် သမ္မာကျမ်းစာ တစ်အုပ်လုံးတွင် အလွန်ထူးခြားသော ကျမ်းစာစောင်ဖြစ်သည်။ အကြောင်းအရာပါသမျှသည် လူတိုင်းနှင့်ရင်းနှီး တွေ့မြင်နေကြ...
၁။စကားချီး။နေရောင်အောက်ရှိသမျှသည်အချည်းနှီး(၁:၁–၁၁) ၁:၁ကျမ်းရေးသူက သူ့ကိုယ်သူ ဓမ္မဆရာ၊ ဒါဝိဒ်၏သားတော်၊ ယေရုရှလင် ဘုရင်အဖြစ် မိတ်ဆက်ထားသည်။ ဓမ္မဆရာဟူသော စကားရပ်သည် စိတ်ပါဝင်စားစရာ ဖြစ်သည်။ ဟေဗြဲဘာသာဖြင့် “Koheleth”ဖြစ်၍ “ခေါ်ဆောင်သူ” “စုဝေးသူ”ဟု အနက်ရသည်။ ဂရိဝေါဟာရ “ekklesiates”သည်လည်း အစုအဝေး ကမကထ ပြုလုပ်သူဟု အနက်ရသည်။ ထိုစကားလုံးကိုယူ၍ “စုစည်းသူ၊ စည်းဝေးစေသူ၊ စကားပြောသူ၊ မိန့်ခွန်းချွေသူ၊ ပြောရေးဆိုခွင့်ရှိသူ၊ ဓမ္မဆရာ”ဟု...