ဓမ္မဟောင်းကျမ်း
၈။ ကတိတော်နှင့်ဆိုင်သောသားဣဇာက် (အခန်း ၂၁) ၂၁:၁–၁၀ အာဗြဟံနှင့်စာရာတို့သည် ကတိတော်ပြုထားသည့်အတိုင်း သားရတနာ ဖွားမြင်ကြသော အခါ ဣဇာက်(ရယ်မောသူ) ဟု ကင်ပွန်းတတ်ကြသည် (၁၇:၁၉-၂၁)။ ထိုသို့သားရတနာ ထွန်းကားကြသောအခါ မိဘနှစ်ပါးသည် ဝမ်းသာရွှင်လန်းကြ သကဲ့သို့ မင်္ဂလာသတင်းစကားကြားသော ဆွေမျိုးများသည်လည်း ဝမ်းမြောက်ကြသည်။ ဣဇာက်သည် အသက်(၂)နှစ်မှ (၅)နှစ်ကြားတိုင်အောင် နို့စို့သည်။ ထိုအချိန်တွင် ဣရှမေလသည် အသက်(၁၃)နှစ်မှ (၁၇)နှစ်အကြားရှိနေပြီ။...
၉။ ဣဇာက်အား ယဇ်ပူဇော်ခြင်း (အခန်း၂၂) ၂၂:၁–၁၀ ကရာနီကုန်းဇာတ်လမ်းမှ လွဲ၍ ဤကဲ့သို့ ရင်ထုမနာ သားရတနာကို ဇ်ပူဇောရသည့် ဇာတ်လမ်း သမ္မာကျမ်းစာတွင် ရှာမတွေ့ပါ။ ဤဇာတ်လမ်းသည် ဘုရားသားတော် ကားတိုင်ပေါ်တွင် အသေခံရမည့်အကြောင်း အတိတ်နိမိတ်ဖြစ်သည်။ အာဗြဟံ၏ ယုံကြည်ခင်းခွန်အား ခိုင်မာကြီးမြင့်ပုံကို ဘုရားသခင်က အတည်ပြုဖို့ ဆန်းစစ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ မောရိတောင်ပေါ်တွင် သားတော်မောင် ဣဇာက်ဖြင့်...
၁၀။ မိသားစုသင်္ချိုင်းကုန်း (အခန်း၂၃) ၂၃:၁–၁၆ အသက်(၁၂၇)နှစ်အရယါတွင် စာရာကွယ်လွန် သောအခါ အလောင်းမြှုပ်စရာ မြေကွက်ရရှိရန် အာဗြဟံသည် ဟေဗြုန်မြေကို တောင်းဆိုသည်။ ထိုမြေသည် သာဝက ခရီးသည် သက်တမ်းတလျှောက်တွင် စိတ်နှလုံးမြှုပ်နှံရာ နေရာဖြစ်လာသည်။ ဤနေရာတွင် အရှေ့တိုင်းသားများ၏ တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်သော စိတ်သဘောထားပြည့်ဝမှုကို တွေ့နိုင်သည်။ ပထမဦးဆုံးအချက်မှာ အာဗြဟံ၏ တောင်းဆိုချက်အား ငြင်းပယ်ခေါင်းခါခြင်းမပြုသည့်အပြင် စိတ်ကြိုက်နေရာရွေးခိုင်းကြသည်။ အာဗြဟံက...